Η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Χάρι Πότερ και η Χελώνα σε μια περιπέτεια

Μια φορά και έναν καιρό η Κοκκινοσκουφίτσα έκανε μια βόλτα και ξαφνικά βλέπει τη Χελώνα να τρέχει και τη ρώτησε:

- Χελώνα, γιατί τρέχεις;

- Γιατί βάλαμε ένα στοίχημα με το Λαγό και προσπαθώ να το κερδίσω, αλλά δεν μπορώ, γιατί εκείνος τρέχει πιο γρήγορα και εγώ τόσο αργά.

- Θα ήθελες να σε βοηθήσω;

- Ναι, αμέ.

- Ανέβα στους ώμους μου και κρατήσου. Θα τρέχω εγώ, εντάξει;

- Μα θα κάνουμε ζαβολιά;

- Ναι.

- Α, εντάξει. Δεν είπε κανείς τίποτα ότι δεν επιτρέπεται η ζαβολιά.

- Εντάξει. Ανέβα και φύγαμε.

- Κοκκινοσκουφίτσα, πού είσαι;

- Απα, ο κακός λύκος.

- Τρέχα, Κοκκινοσκουφίτσα, τρέχα.

- Καλή ιδέα, Χελώνα.

- Γεια σας, παιδιά.

- Α, ο Χάρι.

- Γεια σου, Χάρι. Πώς και απ' τα μέρη μας;

- Να, με κυνηγάει ο Βόλτεμορτ να με σκοτώσει.

- Και εσένα σε κυνηγάνε; Και εμένα ο κακός ο λύκος.

- Χελώνα, εσύ τι κάνεις;

- Να, με βοηθάει η Κοκκινοσκουφίτσα να κερδίσω το Λαγό.

- Μα βρε Χάρι, μαγικά δεν ξέρεις;

- Ναι, γιατί ρωτάς;

- Γιατί μπορείς να μας μεταφέρεις στο τέρμα να κερδίσει η Χελώνα το Λαγό και μετά εμάς να μας μεταφέρεις σε ένα ωραίο και ασφαλές μέρος και να ζήσουμε μια χαρά αντί να τρέχουμε.

Έτσι κι έγινε. Η Χελώνα νίκησε το Λαγό και ο Χάρι με την Κοκκινοσκουφίτσα πήγαν σε ένα ασφαλές μέρος χωρίς τον Βόλτεμορτ να προσπαθεί να τους σκοτώσει ούτε τον λύκο να τους φάει. Κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.