Μια φορά και έναν καιρό σε ένα πανύψηλο παλάτι ζούσε ο βασιλιάς Κλέλιος. ήταν πάρα πολύ ευαίσθητος και δεν μπορούσε να γελάσει. Οι γιατροί του έλεγαν ότι έχει - πως το λένε- γελιοαρρώστια. Κάθε μέρα καλούσε όλων των ειδών γελωτοποιούς μπας και τον κάνουν να γελάσει. Έλα, όμως, που κανένας δεν τα κατάφερνε. Μια μέρα ήρθε στην Κλαμία ένας άντρας. Του άρεσε η πόλη και αποφάσισε να μείνει. Μέχρι, όμως, να βρει δουλειά αποφάσισε να κάνει τον γελωτοποιό απέναντι από το σπίτι του. Κάθε μέρα που περνούσε, όλα φαίνονταν βαρετά και σκοτεινά στα μάτια του γελωτοποιού. Κανείς δεν περνούσε και όλο και πιο πολύ στενοχωριόταν. Κάποια μέρα πέρασε ένα σκυλάκι. Μόλις το είδε, χάρηκε τόσο πολύ που άρχισε αμέσως να κινείται και να παίζει το ακορντεόν. Το σκυλάκι τρόμαξε και έφυγε. Τότε βγήκε ένα παιδί. Κάτι σαν χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του. Το παιδί τον πλησίασε και ακούμπησε το ακορντεόν.
- Αληθινό είναι; τον ρώτησε.
Αυτός κούνησε το κεφάλι του και από τότε ερχόντουσαν όλοι για να δουν τον περιβόητο γελωτοποιό και το ακορντεόν του. Όταν το έμαθε ο βασιλιάς, διέταξε να τον φέρουν αμέσως μπροστά του. Μόλις τον είδε και τον ενέκρινε, του είπε να αρχίσει τη μουσική. Ο Γελωτοποιός του ζήτησε να πιει ένα ποτό και να κάνει δύο σβούρες. Τι να κάνει και ο βασιλιάς, πίνει το ποτό και κάνει τις σβούρες. Ξαφνικά άρχισε να γελάει ασταμάτητα. Όταν ρώτησαν τον γελωτοποιό πως το έκανε, εκείνος απάντησε: "Εγώ δεν έκανα τίποτα!".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου