Μια φορά και έναν καιρό σε ένα νησί, που λεγόταν Μίσος, ζούσε ένα αγόρι, ο Μίσιος, που μισούσε τα πάντα για πάντα, ακόμα και τα πιο όμορφα. Ο πατέρας και η μητέρα του προσπάθησαν να του δείξουν πως ο κόσμος δεν είναι εγωιστικός, όπως έλεγε, ούτε και τα λόγια της γιαγιάς του ήταν σωστά. Η γιαγιά του του έλεγε κάθε φορά πριν πάει σχολείο: "Σε έναν εγωιστικό κόσμο οι εγωιστές πετυχαίνουν!". Τον πήγαιναν στο πάρκο, του έδειχναν τα ζώα, αλλά αυτός τίποτα. Κάποτε οι γονείς του Μίσιου δεν άντεξαν άλλο και φώναξαν την Αγάπη από το γειτονικό νησί. Η μητέρα της λεγόταν Φίλη και ο πατέρας της Θαρρένιος. Όταν την φώναξαν, λοιπόν, για να βοηθήσει τον Μίσιο, η Αγάπη δέχτηκε με χαρά. Μόλις, όμως, ο Μίσιος έμαθε ότι θα ερχόταν η Αγάπη δεν ήθελε να την δει ούτε να ακούσει το όνομά της. Η Αγάπη, όμως, τον είδε και τον αγάπησε με την πρώτη ματιά. Τελικά τον έπεισε να πάνε βόλτα στο πάρκο να δούνε τα ζώα, να πάνε στην παραλία και στο θέατρο. Εκεί προσπάθησε να του μιλήσει για το νησί και την οικογένειά της. Τότε ο Μίσιος άρχισε να την συμπαθεί και εκείνος. Σιγά σιγά έγιναν φίλοι, ενώ δεν υπήρχε μέρα που δεν πήγαιναν μαζί βόλτα. Άρχισε και αυτός να της μιλά και έτσι δημιουργήθηκε μια ωραία φιλία!
Κάποια μέρα η Αγάπη αρρώστησε βαριά και ο Μίσιος πήγε σπίτι της να την δει. Όταν άκουσε από τον γιατρό που ήταν στο δωμάτιό της ότι ήταν ετοιμοθάνατη, πήγε και την φίλησε με μάτια βουρκωμένα. ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του και κατέληξε στο πρόσωπο της Αγάπης. Τότε εκείνη ξύπνησε, παντρεύτηκε τον Μίσιο, έκαναν δύο παιδιά και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου